Een aangrijpend verhaal van twee broertjes Mosaab en Hussam in de noodopvang in Leeuwarden. De bundeling van krachten leidt tot een reportage voor meerdere omroepen.
“Ik was een voet, zij was een hand. Zo maakten we elkaar compleet,” blikt Ilona de Vries, verslaggever bij LEO Middelsé, terug. Aan het verhaal ging een intensieve en unieke samenwerking vooraf: het netwerk van de lokale journalist en de faciliteiten van de NOS versterkten elkaar. Het is niet gebruikelijk dat het Jeugdjournaal rechtstreeks samenwerkt met een lokale omroep. Normaal werkt een lokale omroep samen met de regionale omroep en komen beelden en reportages via Bureau Regio bij de NOS terecht. Het verhaal over de twee boertjes verschijnt bij de lokale omroep, Omrop Fryslân, het Jeugdjournaal én het Achtuurjournaal. Het is een inspirerende uitzondering.
Ik was een voet, zij was een hand. Zo maakten we elkaar compleet.
Er zijn
De slechte leefomstandigheden van de noodopvang voor asielzoekers in een grote hal in de Friese hoofdstad is volop in het nieuws. Verslaggever Milou Stoop van het Jeugdjournaal wil graag een verhaal maken met kinderen in de opvang. Maar het lukt haar niet om vanuit Hilversum contacten te leggen met gezinnen in die opvang: “Je voelt je heel machteloos. Je zit dan wel bij de NOS. Maar at the end of the day moet je ér gewoon zijn.” Ilona de Vries van lokale omroep LEO Middelsé in Leeuwarden is daar wél en begrijpt het probleem: “Wat ga je vanuit Hilversum, in Leeuwarden doen? Contacten leggen kan niet tenzij je al een netwerk hebt.” Voor een lokale verslaggever zoals De Vries is dat veel makkelijker. “Ik kan er zo naar toe fietsen. Dat doe ik geregeld, dan maak ik praatjes over hoe het met ze gaat.”
Goudmijn
“Ze was een goudmijntje voor ons, ” vertelt Milou over haar Friese collega. Via Bureau Regio neemt ze contact op met de verslaggever in Leeuwarden. “Van LEO Middelsé had ik nog nooit gehoord.” Binnen een week hebben de twee intensief contact en ontstaat er een goede band. “Zonder haar had ik het verhaal niet kunnen maken,” zegt de verslaggever van het Jeugdjournaal.
Vertrouwen
Maar in het begin zit Milou nog met een dilemma: “Eigenlijk vraag je aan haar: mag ik gebruik maken van je netwerk. Zo wil ik het niet aanpakken, dat voelt niet als fair.” Het is ook nog wat onwennig omdat er niet eerder op die manier is samengewerkt. Door inzet van beide journalisten komt het gezamenlijke verhaal van de grond, vertelt Milou “We voelden hetzelfde, we vinden allebei belangrijk dat dit verhaal verteld worden. Daarom is het gelukt. Omdat we allebei vertrouwen hebben gehouden.” Ilona had hetzelfde doel voor ogen: “Ik vind het heel belangrijk dat deze items worden gemaakt. Maar ik heb maar een heel klein bereik.”
Eigen taal
In de voorbereiding komt het netwerk van Ilona dus van pas. Zij heeft kinderen uit de doelgroep van het Jeugdjournaal gevonden die mee willen werken aan een reportage. Op de opnamedag komen de faciliteiten van de NOS tot hun recht. Samen maken ze de opnames. Milou neemt een cameraman én een tolk mee, die luxe heeft een lokale omroep niet, weet Ilona. “De uitspraken waren vele malen sterker, doordat er een tolk bij was. Ze konden in hun eigen taal spreken.”
Zonder haar had ik het verhaal niet kunnen maken.
Winnaars
Ze hebben allebei geleerd van de samenwerking. ”Het was echt een hele fijne samenwerking. Ik vond het echt heel interessant. Milou is wel heel erg van alles tot in de puntjes doordenken,” vertelt De Vries over haar collega in Hilversum. Die trekt op haar beurt ook lessen uit het proces: “Dat je iets beter weet hoe zo’n samenwerking gaat. Hoe stel ik me op, dat je af gaat tasten. Hoe zijn er alleen maar winnaars aan het eind van het verhaal? Het was geven en nemen.”
Status
Ilona de Vries kon het materiaal van Milou gebruiken voor LEO Middelsé en Omrop Fryslan. Het verhaal kreeg dankzij de NOS ook meer status. ”Er is meer aandacht voor het onderwerp. Ik kan aantonen dat wat wij maken bij lokale omroep ook landelijk aandacht krijgt.”
Contact houden
Er is nog steeds contact met Mosaab en Hussam. Stoop: “We houden dit gezin in de gaten.” Inmiddels zitten de broertjes niet meer in de noodopvang in Friesland maar in een opvanglocatie in het Brabantse Gilze-Rijen. Daarmee lijkt de situatie voor dit gezin verbeterd.
